KAR ÇÖLÜ

Kar Çölü
 

.............kutup
.............yıldızımsın
.............pusulam
.............seni söyler

baktığın yer ufuk çizgisiyle aynıysa
kar çölü
kum çölü
su çölü
vicdan çölü
aşk çölü
fark eder mi?

“yürekleri üşüten kutupların yalnızlığıdır” derdi ustam
ki yalnızlık da üşütmüyor artık kutbumu
alıştım
alıştık çıplak ayakla
çölümüze
sözümüze basmaya.

ağustos çıkmazıydı sanki sözlerin
(k)adın ezberim
(t)adın vaham.

çölde gül aramama gülüyorlarmış
varsın gülsünler
gülenim çok olsun.

keremiyim kendi çölümün
aslımı ararım
yittiğim
yitirdiğim
yitirildiğim yerde.

sarılır mı soğuk, insana?
“kar da ısıtır” diyordu şair
doğru olsa gerek
donan yere kar konulması ondandır .

kar olmuş
köz olmuş
yüreğimin sızısı senle dinecek
bir aralık mürdümüyüm
al gel kendini
al gel çölüme.

ben karda(n) adam
sen de çölde(n) kadın olursun.

belki çöl karın içinde tekrar erir
belki gül açar kar tekrar yüreğimde.

Dağın Elifi isimli şiir kitabımdan

belki çöl karın içinde tekrar erir
belki gül açar kar tekrar yüreğimde.

Dağın Elifi isimli şiir kitabımdan