Ve Beyaz Ülke’den

çocuk

yüzün gülsün hadi

düşmüşse dondurman yere

üzülme

o karıncanın nasibi

unutma

dört yanım, dört boşluk

dört kaplan, dört rüzgar

dört yağmur, dört su durur içinde

kekeme dilim, kekeme adımlarım

ard arda söylemediğim söyleyemediğim iki kelimeden ibaret hayatım

kendime bile sözüm geçmez oldu ikinci yüz yılımda

aklım firari, yüreğim dağların sesine çevrim olmuş

bense eskizlere sarılmış yarımlardayım

günlerin kitabından okuduğum öyküde

soykırım yaşamış Aztek kadını

kartal doğurur umuda her çığlıkta

apan su damlası onun dilinde

otlar sarı, değnek mavi, sazlar yeşil

hala gözleme tadı var yorgunlukta

ve hala çay kaşığı sesinde çocukluk anılarım

kim bilir hangi gecenin seyrek yıldızlarıydı

sarhoş adımların ucundaki yarınlar

Colhuacanın üstünde

güneş taşı yirmi günde yontulur

usta bir aşığın elinde

güzel kadın

sen sus, gözlerin sussun, bir de şehriban kokun

ben senin serçen olurum nil boyu

yeter ki ürkütme