VE KALBİN ŞIRINGASIYDI KALEM...

Bir kaleme ne kadar çok anlam yüklenebilir ki. Yazma ihtiyacımı karşılar, resim çizerim. Olmadı saçlarımı toplamakta kullanırım. Koleksiyon yapıp kitaplığımda tutarım. Ve bir de benim yüklediğim anlam var ki sanki gerçek manasını özünü bu kelimede buldu gibi. “Şırıngadır kalem.” Evet bir kalem en çok da yüreğe şırıngadır. Yürek ki içinde nice sayısız dertler sayısız sıkıntılar barındırır. İçinde binbir hayal binbir umut taşır. Ne var ki yüreğinde bir haddi hududu vardır. Halk dilinde tabir edildiği gibi içine atarak kalbi nereye kadar dolduracağız. İşte nasıl ki hüzünlenince gözden yaş gelir. Su serper o yaşlar içimize. Kalemde bir sıkıntı anında yüreğe çok gelen acıları, kederleri boşaltır. Belki de bu yüzdendir kâğıdında yarabandı işlevi görmesi. Kırık bir kalbin, hüzünlü bir yüreğin kurtarıcılarıdır bu ikisi.  Nice şairler âşıklar binbir sıkıntı anında kaleme sarılmış ve belki de en samimi olarak içini kalemine açmıştır. Böyle güzel aşk şiirleri, hüzün dolu şiirler yazılıyorsa eğer bu kalemin yüreğe iyi gelen yanındandır.

Tam da Sait Faik’in dediği gibi “eğer yazmasaydım delirirdim”. Yazmak ne bir iş ne de benimsenmiş bir görevdir. Yazmak insanı delirmekten kurtaran, kuş misali hafifleten bir eylemdir. Yazmak en çok da gönül işidir. Mürekkep kokusuna hayalleri karıştırmak. Belki bir kâğıda gözyaşları akıtmak. Amaç ne olursa olsun. Sonuç hep aynı bu muhteşem ikili yani kalem ve kâğıt yazının sonunda huzur verir yüreğe.

Belki de bundandır benim kaleme olan sevdam. Her hüznümde her mutlu anımda mutlaka elimde olan. Sözcüklere dökülemeyip boğazda düğüm düğüm olan kelimelerin somut halidir kalem. Konuşmak, anlatmak bir yük olursa size yazmak her zaman rahatlatır yüreğinizi ve elinizdeki o dili lâl olan kalem sizden ne hesap sorar ne de sıkıldım artık yeter der. Sabırla dinler. Sabırla doldurur o bembeyaz kâğıdı. Ve en son kalemi bıraktığınızda masaya, dudağınızın kenarında gizli bir tebessüm yüreğinizde hafiflemenin mutluluğunu hissedeceksiniz. Ve bir gün geriye dönüp baktığınızda bir sürü anı fark edeceksiniz. Aklınız yaşantınıza nankörlük edip en özel anları unutsa da bir kalemden geriye kalan o yazılar sizi tekrar çıkarır zamanda yolculuğa.

Elinizden kaleminizi kâğıdınızı hiç düşürmeyin ki yüreğiniz hüzün uçurumlarında yuvarlanıp sıkıntı bataklıklarında boğulmasın. Ve birgün sizden geriye sizin yazılarınız umutlarınız ve canınızı çok yaktığını düşündüğünüz anlarınız kalsın.

Hüzünlerinizin kâğıda hapsolup yüreğinizin hep huzur dolması dileğiyle...