Page 46 - Korkuteli Burada Dergisi-Sayı 1

Boş yere canı yanmaz insanın !
Ya bir eksiklik vardır geleceğe dair,
ya da fazlalık geçmişten gelen.
Ustam Fuzuli

Nur
Hayat
Hacısına

“şiir geçiyor dostun yüzünden!” diyor ustam
bende diyorum ki ona,
bilmez miyim, göz kenarlarımdaki sızıdır üç kat çizgi
hepinizi özlerken basan sellerin yatağıdır hemen yanındaki uzun çizgiler
yaşadıklarımın yazıldıkları yerdir alnımdakiler
ben sadece bir gramofon iğnesiyim, kendi alnını okuyan
sonrası dön babam dön
toplamı bu işte hayatın
kaç zamandır yoksunum, ustam
adsızım
herkes yanarken başkasının narında,
ben kendi harımda/n kanarım
geceler en büyük merhem kendi yarasını sarana
bilirim
her çocuk bir nehir,
her nehir bir çocuktur aslında
ben de böyle büyüdüm ustam
kâh çocuk
kâh nehir renginde
kendi gölünde boğulan bir çocuk başkasında arar kendini, ustam
kendinden kaçan çocuk kendinde birikir, ustam
saçına el değmemiş çocuk kendine kanar
yalnız çocuk kendini büyütür ustam
sorma
sorma çocuk mutlak sol yanında kaybolur ustam.
bilirdim
bir çocuk kaç kez kanar kendinden,
kaç kez kaybolur kendinde,
kaç kez birikir kendinde,
adımı unuttuğum yetmezmiş gibi
Doç Dr. Faik Ardahan her şeyi unuttum ustam
Akdeniz Üniversitesi Korkuteli adına aşk derdi o, ben ise yalnızlık
Meslek Yüksek Okulu Müdürü aşka sarılırdı o, ben ise yalnızlığıma sarılırdım ona bakınca

aşk, dosta sakiliktir derdi o,
ben ise sakilik aşktan gelir derdim
yüreğindeki şarabı vermezsek, dosta yolculuk olur mu ustam

insan kendini kendinden damıtır derler
kendini dosta damıtmazsan kendinde ne kalır ustam
gözyaşı en saf rakı, bir candan bir cana akarsa
insan dostunu da damıtır
adam gibi sarılırsa dostuna ustam
yüreğini kasnak atarak biriktirdim can’ın
bir çingenenin gülüşüyle bahar dalı basmalar sardım,
el değmez sancıların üstüne,

çocukken yalnız kalmıştı(m)
bilirim çocukken yalnız kalanlar, yalnız ağlar sahipsiz kuytularda

en yüce dalgalar şahittir geceye
ben çocukluğumu damıtırım sende
al gel çocukluğunu ustam
saçlarını örelim
araya ayrılık girmeden

44

Korkuteli
burad.co