Page 20 - Korkuteli Burada Dergisi Temmuz-Ağustos 2018 Sayı 11

ANNEM...

YÜREK YARAM...

Merhaba sev- rağa... Ne olur
gili Korkuteli Sedef ZURNACI anne, kendine
Burada Dergisi Kendi halinde iyi bak, benim
okuyucuları. için dayan, di-
Ben Sedef koca yürekli bir insan ren. Ilaçlarını ih-
Zurnacı, 1979 mal etmiyorum,
doğumlu, Yel- doğru besliyo-
tenli, çok sade rum, yürüyüşe
bir vatanda- çıkaramasam
şım. Ilk ve orta da, elin ayağın
öğrenimimi gözün oluyorum
Yelten ‘de, lise senin... Ne ka-
eğitimimi Kor- dar uzak olsak
kuteli Endüstri da eskiden,
Meslek Lisesi Güneş olmadan
Bilgisayar Bö- da uzanırdı
lümü’nde oku- bana gölgen.
dum. Ilerisi im- Yeter ki diyorum
kânsızlıklardan yeter ki, nefe-
dolayı kısmet sin çekilmesin
olmadı. Dedim ensemden,
ya çok sade güneş solmasın
bir vatandaşım penceremden...
diye. Siz de- gerekirse seninkiler kadar güzel Tanrım beni
ğerli okuyucularımıza aslında çok olmadı. Sirkeyi biraz fazla kaçır- sensizlikle terbiye etmesin... HEP
daha başka konularda yazmaktı dım sanırım. Beni bilirsin, elimin “SONRA” DEDIM BU GÜNE KA-
niyetim, ama bu aralar bende her ayarı olmadı hiç, yüreğim gibi.. DAR... MUTLULUĞA, HUZURA,
yol anneme çıkıyor, her şey ve Bazen mutfağa çekilip bir kahve HAYATA, BAZEN GÜLÜMSE-
hayat annemden ibaret. Bu yüz- yapıyorum kendime. Yüzümde MEYE BILE “SONRA” DEDIM...
den bu yazımı da anneme ithafen hüzün, şuramda, ta derinlerde bir SONRA BIR BAKTIM KI; HAYA-
yazıyorum… yerde iflah olmaz bir yalnızlık. TIM, SADECE “SONRA”LARDAN
Anne, benim kızın, kara kuzun! Boğazımı sıkıyor içimdeki balıkçı IBARET OLMUŞ... ELIMDE KO-
Can sızın, cansızın, cılızın, büyü- yaka hissi. Keşke diyorum bu CAMAN BIR “SONRA” SEPETI
meyenin, tahtını yapıp da bahtına kadar uzak oturmak zorunda kal- ILE KALAKALMIŞIM ÖYLECE...
el süremediğin. Büyüdüm bak, ko- masaydım sana en başından. OYSA HAYAT ÇOK KISA VE
caman kadın oldum. Kendi yuva- Yüreğim anne! BELKI DE O KADAR “SONRA”M
mı kuralı ve yürütemeyeli 18 sene Yüreğim öyle sıkışıyor ki bazen, KALMAMIŞTIR... “SONRA”YA
geçti. Alıştım mı diye sorarsan ne yalan söyleyeyim çok korkuyo- ERTELEDIĞIM ŞEYLERI YAŞAYA-
bana; sabahları erken kalkmaya rum ölmekten. Ölümden... Ben bu CAK KADAR “SONRA”M YOK-
alıştım mesela. Çamaşırları ters yaşta hala muhtaçken sevgine ve TUR BELKI...
çevirip makinaya atmaya, mücver sana. Nasıl başa çıkarım sensiz O YÜZDEN, ARTIK HER ŞEY IÇIN
yapmaya. hayatla. Biliyorum anne, biliyo- “ŞIMDI TAM ZAMANI...”
Biliyor musun? rum. Ölüm bile eskiyor zamanla. Sürç-ü lisan ettimse, başınızı ağrıt-
Bu yıl lahana turşumu bile kendim Evler eskiyor, anılar eskiyor. Ve tımsa affola...
kurdum. Güzel oldu mu dersen, unutuluyor verdiğin emekler. Bıra- Imza: Sedef Zurnacı (Nam-ı di-
ne bileyim be anne. Itiraf etmek kıyor herkes bir gün bedenini top- ğer; Korkuteli Valisi)

20