Page 37 - Korkuteli Burada Dergisi - Kasım 2017 - Sayı 5
P. 37

KENDIMI



                                                       ARIYORUM







                                                      Aslında hiçbir zaman bizim görüşümüz olmayan şeyleri neden
                                                      savunuruz?
                                                      Neden inandığımız gibi yaşamayız, neden yapmacığızdır ve
                                                      çevremizi, hatta kendimizi bile buna inandırmaya çalışırız. Rol
                                                      yaparız; sahnede olmadığımız halde doğal değilizdir.
                                                      Herkes, her şey oluruz da bir kendimiz olamayız, belki de olmak
                                                      istemeyiz.
                                                      Düşüncelerimizi, duygularımızı, fikirlerimizi, hislerimizi, neden en
                                                      yalın haliyle dile getiremeyiz, savunamayız. Bunları dile getirince

                              Ayşegül PINAR           kaybedeceklerimiz kendimize olan saygımızdan özgüvenimizden
                                          AVUKAT      daha mı önemlidir.
                                                      Üzerimize olmayan bir kıyafeti bile giyemezken bizim olmayan
                                                      düşünceleri nasıl taşırız ki üzerimizde…?
                                                      Niye içimizden yerdiğimize dışımızdan alkış tutarız.
                                                      Neden kendimiz olamaz; ideallerimizi, görüşlerimizi ölene dek
                                                      savunamayız, herkes bize karşı  olsa da, kimse bizi desteklemese de…
                                                      Korkarız çünkü dışlanmaktan. İlla ki sürünün ayrılmaz bir
                                                      parçası olmalıyız, yoksa kurda yem oluruz! Bir takım şeylere sahip
                                                      olamayacağımızdan korkarız, sahip olduklarımızı ise kaybetmekten.
                                                      Rol yaparak kazanacağımız kazanımlar, parçası olduğumuz
                                                      sürüdekiler tarafından alkışlanmak, saygınlık ve kabul görmek
                                                      kendimize olan saygımızdan daha önemlidir ne yazık ki…
                                                      Bizlere yalan söylemenin kötü olduğu öğretildi ama yalan hareketleri,
                                                      davranışları da hep alkışladık nedense…
                                                      Eğer farklı bir görüş ortaya atarsak, içimizden gelmesine, öyle
                                                      istememize rağmen farklı bir tavır sergilersek dışlanırız, herkes bizi
                                                      ayıplar, adeta teşhir oluruz.
                                                      Belki de kendimizi, kişiliğimizi hiçbir zaman tam olarak ortaya
                                                      koyamadığımız için bunu gerçekleştirebilenlere adeta uzaylı
                                                      gibi bakarız. Çünkü bizim yapamadığımızı yapmışlar, kendileri
                                                      olabilmişlerdir.
                                                      Ve bu durumda da onları bir şekilde kıskanır, yermeye çalışırız.
                                                      Çünkü bizim gibi birilerini, en önemlisi de kendilerini kandırma
                                                      derdinde değildirler. Rol yapmak yerine yalnızca yaşayanlardır. Bu
                                                      yüzden de bir taraftan onlara imrenip özenirken bir taraftan da
                                                      onlar gibi olamadığımız için kıskanırız. Ve ne zaman kaybettiğimiz
                                                      kişiliğimizi bulursak kıskanılan biz oluruz.
                                                      Kıskanılsak da, yerilsek de, eleştirilsek de ve sırf farklı olduğumuz,
                                                      farklı düşündüğümüz için dışlansak da kendimiz olmak ve kendimiz
                                                      kalabilmek temennilerimle;
                                                      Kendinizle kalınız.

                                                                                                              37
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42